Interview met twee Kattenburgbewoners
‘Ik kan niet meer even snel naar de supermarkt’
Annemieke Jansen woont al ruim dertig jaar op Kattenburg en goede vriendin Corrie Sweers al ruim veertig. Er is in de tussentijd veel gebeurd en veranderd. Maar één ding is gebleven: hun liefde voor de buurt.
Annemieke: “Of we ons echte Kattenburgers voelen? Nee. Ik voel me een eilander, zoals ze dat hier zeggen. Ik ben geboren en getogen op Wittenburg. Eind jaren 80 ben ik gaan samenwonen in Oost, maar eind jaren 80 verhuisden we naar een vierkamerwoning op Kattenburg. Ik voelde me meteen weer thuis.”
Corrie: “Ik woon vanaf 1976 op Kattenburg. Wij waren de eerste bewoners in de nieuwbouw.”
Een goed soort sociale controle
Annemieke: “Ik heb Kattenburg gebouwd zien worden. Vreselijk lelijke appartementen, vond ik het. Daar wilde ik voor geen goud wonen. Totdat ik een woning van binnen zag. Ik was meteen om. Zo ruim en licht. En met een apart toilet. Heel luxe. Dat waren we allemaal niet gewend.”
Corrie: “Ik kwam als 25-jarige op Kattenburg. Allemaal jonge mensen. Iedereen kreeg kinderen. Buiten was er een heerlijke speelplaats.”
Annemieke: “Je had hier het goede soort sociale controle. Je kende iedereen en hield elkaars kinderen in de gaten.”
Corrie: “Met alle vrouwen zat je dan op de galerij. Kon je een oogje op de kinderen houden.”
Annemieke: “Maar heel Amsterdam is veranderd, en Kattenburg natuurlijk ook. Dat begon toen ze woningen begonnen te verkopen.”
Een buurt vol ooms en tantes
Corrie: “Nu zijn veel woningen verkamerd en wonen er veel studenten. Die hebben toch minder binding met de buurt.”
Annemieke: “Er wonen nu ook weer veel jonge mensen. Maar die werken allemaal.”
Corrie: “En veel mensen van buiten de stad, hè. Geen echte Amsterdammers. Dat geeft toch een ander soort contact. Vriendelijk en beleefd, maar toch afstandelijker.”
Annemieke: “Als kind noemde ik al mijn buren oom of tante. Een buurvrouw van verderop heet voor mij nog steeds tante Dien. Die ken ik al mijn hele leven.”
Liftkoffies
Corrie: “Anders dan in de flat van Annemieke wonen in mijn flat nog veel mensen die er ook in de jaren zeventig zijn komen wonen. Doordat ik samen met Annemieke de liftkoffies ben gaan doen, ben ik ook veel te weten gekomen over de nieuwkomers.”
Annemieke: “Ik ken nu ook weer véél meer buren. Ik kan niet meer even snel naar de supermarkt. Vanwege alle praatjes onderweg. Heel leuk!”
Corrie: “Dat is dus allemaal weer begonnen met de community building van Birgit en Irma. Ik had nooit gedacht dat ik daar zover in mee zou gaan. Maar ik heb Annemieke erbij betrokken en nu is het onze lust en ons leven.”
Annemieke: “Met een tafeltje en koffie bij de lift, kijken wie er langs komt. De kracht ervan is dat het gewoon heel erg leuk is.”
Knokkende families
Corrie: “Wat ik nog wel wil zien veranderen? De criminaliteit.”
Annemieke: “Die is verborgen, niet meer zo zichtbaar als vroeger.”
Corrie: “Het is nu wel heel erg inderdaad.”
Annemieke: “Vroeger had je vechtpartijen in cafés. Toen kwamen Jordanese families knokken met families van hier.”
Corrie: “Nu zijn veel mensen erg bang. Een ruime meerderheid van de alleenstaande vrouwen komt ’s avonds niet meer buiten.”
Annemieke: “Maar wij laten ons niet tegenhouden.”
Lief en leed
Corrie: “Heb je trouwens de boekenkastjes in de entreehallen van de flats gezien? Die heeft Rochdale daar neer gezet. Mensen halen er boeken en spelletjes uit en zetten er andere voor in de plaats.”
Annemieke: “En dan hebben we ook nog het Lief en leedclubje. Als er op Kattenburg een kindje wordt geboren, als er iemand ziek is of is overleden, brengen we een bloemetje.”
Corrie: “Dat gaan we ook doen als er nieuwe mensen komen wonen.”
Annemieke: “Om ze welkom in de buurt te heten.”
Corrie: “En ze een foldertje te geven met wat er allemaal te doen is in de buurt. Te veel om op te noemen.”
Buurtkoor de Witte Katten
Corrie: “Wij hebben tegenwoordig ook een buurtkoor: de Witte Katten. Elke week repetitie. En af en toe verkleed als viswijven een optreden.”
Annemieke: “Zingen kunnen we niet, maar een lol dat we hebben!”
Corrie: “We hebben onder andere met kerst gezongen. En met een speciaal protestlied tijdens de demonstratie tegen de plannen van de gemeente waardoor de Kattenburgerstraat veel drukker wordt.”
Annemieke: “En voor AT5!”
'Eén ding is gebleven: hun liefde voor de buurt.'