Er steken grootstedelijke plannen de kop op. Speculanten ruiken hun kans en kopen grond. Ze krijgen grote delen van de buurt in bezit. De Kinkerbuurt vinden zij zeer geschikt om er een tweede Hoog Catharijne van te maken, ‘vol grote tot monsterlijke grote kantoorflats’, aldus weekblad De Groene.

Buurtbewoners vinden al die hoogmoedige plannen maar niets. Maar de speculanten en huisjesmelkers wachten af totdat zij hun slag kunnen slaan. Ondertussen laten ze de boel verkrotten. De buurt gaat hierdoor nog harder achteruit.

De gemeente is in het begin afwachtend. Er zijn namelijk plannen voor een westelijke metrolijn. Maar de oostlijn levert al genoeg problemen op. Daarom is het niet realistisch dat de westlijn, aan deze kant van de stad, snel aangelegd zal worden. Een raadslid vindt het beter om later nieuwe huizen voor de metro te slopen, dan om nu niets te doen.

Het is de aanzet van een groot vernieuwingsplan. Uitgangspunt is dat ten zuiden van de Kinkerstraat woningen gesloopt worden om plaats te maken voor nieuwbouw. En dat ten noorden van de Kinkerstraat zoveel mogelijk woningen worden opgeknapt.

Er is ook veel aandacht voor de leefbaarheid. Zo wordt de Borgerstraat, met een school, buurthuis, sportzaal, bibliotheek en bejaardenhuis, een echte welzijnsstraat.

De krakersbeweging is goed georganiseerd. Ze is het niet eens met een aantal besluiten van de gemeente. Na een gewelddadige ontruiming uit de Kinkerstraat loopt het conflict uit de hand. De spanningen in de stad lopen hoog op.

Op 30 april 1980, de dag van de kroning van prinses Beatrix tot koningin, ontstaat er een waar slagveld: krakers tegenover de Mobiele Eenheid. De kraakbeweging verliest veel sympathie en verschillende krakers gaan op zoek naar andere manieren om hun doelen te bereiken.