Willem Jansens (1925) is in de Van Beuningenstraat geboren. Hij woonde hier met zijn ouders en zeven jaar oudere broer Adriaan. “Wat ik me vooral herinner van mijn kinderjaren in deze straat zijn de nonnen, overal die kelere-nonnen. En vraag me niet waarom, maar ze hadden een hekel aan kinderen. En dan vooral aan kleine jongetjes. Door die vrouwen zet ik geen voet meer in de kerk.”

“Op het Van Beuningenplein stonden allemaal wilgenbomen. Die zaten vol met insecten. Wij haalden de insecten van de takken en deden die in een potje. Dat potje nam ik dan mee naar huis en zette het daar naast mijn bed. Heel stoer vond ik dat.”

Willem was een jaar of zeven toen hij verhuisde naar de Indische buurt. “Ik herinner me nog goed dat ik het erg jammer vond dat we weggingen. Ik had veel vriendjes in de straat. En in het huis kon je goed verstoppertje spelen. Bij iedere woning hoorde een zolder. Daar kwam ik graag. Ik herinner me ineens weer dat er op onze zolderkamer een vat met zuurkool stond. Mijn moeder deed daar ladingen zout bij. Vervolgens ging daar een plank op met een grote kei van de straat, zodat de zuurkool goed geplet werd. De zuurkool was onze wintervoorraad groente. In de winter was de groente duur, zo zei mijn moeder altijd.”

Willems vader was aluminiumlasser bij Fokker in Amsterdam-Noord. “Mijn moeder komt uit Den Helder, uit een echt vissersgezin. Mijn ouders hebben elkaar op de kermis in Den Helder ontmoet. Mijn vader zat in zijn diensttijd bij de marine.” Het stel trouwde en ging in Amsterdam aan de Admiraal de Ruyterweg wonen. Willems moeder had het daar niet haar zin. “In 1920 verhuisden ze naar de Van Beuningenstraat. Daar was het een stuk dorpser en voelde zij zich meer thuis.”