Hij was een jaar of zes en woonde in een steeg in de Amsterdamse binnenstad. Die kapperszaak aan de overkant, wat had die toch een enorme aantrekkingskracht. “Ik moest er altijd even komen kijken”, herinnert Eddy Waas zich. “Soms mocht ik op een stoofje staan en helpen met inzepen voor het scheren.”

Het bleek het begin van een carrière die nu, op zijn 72^e nog altijd voortduurt. “Ik ben wel aan het afbouwen, maar dat doe ik rustig aan”, vertelt Eddy, terwijl er door zijn team druk geknipt, gewassen en geföhnd wordt in de lichte zaak. “Ik kan namelijk helemaal niet zonder mijn mooie werk.”

Het pand waar die vijftig jaar vol herinneringen liggen, huurt hij van Rochdale. “Als 22-jarig broekie nam ik de huur over van een andere kapper. Hij had gordijnen voor de ramen hangen en had het een tikkeltje oubollig ingericht. We gingen hier ook wonen. Inmiddels gebruiken we alle ruimte voor de zaak en wonen we buiten de stad, maar thuis voel ik me in deze buurt nog zeker. Meer nog dan vroeger, misschien wel. Toen we hier kwamen wonen was het een echte volksbuurt. De mensen gingen in het weekend naar de camping toe. Daarna kwam er een moeilijke tijd met veel onrust. En nu heeft het een perfecte mix van bewoners."

Een van Eddy’s dochters en zijn vrouw kijken trots toe als hij zijn verhaal vertelt. Dochter Sharon zal over een poosje de zaak overnemen. Maar daar willen ze allemaal nog niet aan denken. “Mijn werk is een verslaving”, zegt Eddy. “Ik ben gek op mijn vak, ik houd alles bij. En ik ben minstens zo gek op het contact met mensen.” En dat gaat ver. Hij heeft al heel wat zieke klanten van huis opgehaald en weer thuisgebracht. Hij is zelfs naar iemand toe gereden die bij de Duitse grens ging trouwen, om het haar te doen. “Ja, er zijn bijzondere vriendschappen ontstaan met mijn klanten”, zegt Eddy terwijl er een traan over zijn wangen rolt.

En die zijn geheel wederzijds. Hij heeft zelfs nog klanten die vijftig jaar geleden al kwam, twee vrouwen die vroeger in de buurt woonden. “Ze komen eens per twee weken vanuit Zandvoort en Monnickendam hiernaartoe. We hebben allemaal een joodse achtergrond, misschien dat dat de band nog sterker maakt.”

Eddy is door zijn familie en personeel flink in het zonnetje gezet voor het jubileum. “Een chauffeur heeft me in een enorme auto door de binnenstad gereden. Daarna stond al het personeel op me te wachten hebben we gevaren over het IJ en mocht ik blijven slapen in hotel Kransnapolsky.” Eddy bloost er zichtbaar van. “Ja, ik sta nu in het middelpunt. Maar het liefste ben ik er voor anderen.”