Ayesha is opgegroeid in Rotterdam (hoor je niks meer van) en kwam naar Amsterdam om te studeren. Sociaal pedagogische hulpverlening aan de Hogeschool van Amsterdam. “Op mijn derde ben ik met mijn ouders vanuit Pakistan naar Nederland gekomen. Maar daar weet ik echt niets meer van.”

Haar Ethiopische buurman Naif is pas sinds kort in Nederland. Hij arriveerde hier in 2018, in het kader van gezinshereniging. “Mijn vader woonde al elf jaar in de Bijlmer. Ik heb hem al die tijd niet gezien. Dat was moeilijk.”

De eerste tijd in Nederland heeft Naif in een asielzoekerscentrum doorgebracht. “Na een tijdje kreeg ik deze woning aangeboden. Erg blij, ben ik ermee. En ook met mijn buurvrouw Ayesha. Zij is heel aardig.”

Ayesha is ook blij met haar nieuwe plek en buurman. “Hiervoor zat ik in de Bijlmer, eveneens in een containerwoning. Maar deze is veel moderner. Met zonnepanelen op het dak, een mooie boiler, elektrische verwarming.

Als ik al een minpuntje moet noemen, dan waren het de eerste maanden toen het hier nog een modderig bouwterrein was. Dat was best afzien. Oh, en het washok is pas in april klaargekomen. Maar dat werd ons aan het begin al verteld.

En we hebben voor elke week dat de wasmachines er nog niet waren een compensatie gekregen.”

Het fijne aan Spark Village zijn de contacten die je hier opdoet, vinden de twee buren.

Ayesha: “Er zijn hier community builders die van alles organiseren. Zo kom je makkelijk met elkaar in contact. En mensen groeten elkaar hier. Het voelt hier echt als een dorpje.”

Naif heeft, net als alle statushouders in Spark Village een buddy. “Bij hem kan ik terecht met vragen. Ik doe ook aan alle activiteiten mee. Zo heb ik al twee vrienden gemaakt.

Nu ik wat mensen ken, is het leuk hier. In het begin was het best saai. Drie dagen per week ga ik naar Nederlandse les. Elke zaterdag zwem ik, soms ga ik naar mijn familie, en de rest van de tijd ben ik meestal hier.”

Ayesha’s en Naifs eerste ontmoeting was trouwens ’s avonds laat. Ayesha lag al in bed en hoorde naast haar geschuif met dozen over een zanderige vloer. “Ik was al een beetje chagrijnig en wilde dat dat geluid ophield. Dus belde ik aan. Op mijn sloffen, in mijn badjas.

Achteraf gezien niet de meest gelukkige manier om jezelf aan je nieuwe buur voor te stellen.”